[Lulejka/Lulejko - zależy od wersji; w oryginale i tak jest Giglio :)]

Czemu beznadziejny? Uroczy był :)

No cóż - widocznie mamy inne wyobrażenie uroczego faceta. W książce jest cudownie naiwnym dzieciakiem, który dorasta, kiedy życie daje mu w tyłek. Bardzo lubię Lulejkę w wersji książkowej. Tutaj jest naiwnym palancikiem do końca dni swoich, nie widać tej zmiany, jaką zapisał Thackeray.

Też bardzo lubię książkę, ale nie razi mnie kontrast między Lulejką książkowym a filmowym. Cały film ma taki trochę karykaturalny klimat, może dlatego :)